Fai
uns dÃas, dixéronme que esta longa fin de semana, Ãamos ter un tempo de
descanso. Eu tamén o pensaba. O DÃa das Letras Galegas 2016 caÃa en martes, e
algunhas privilexiadas traballadoras non tiñamos que voltar ás respectivas
tarefas ata o mércores.
En
canto ó de romper a rutina, iso foi totalmente certo.
En
relación a dÃas tranquilos e de descanso, iso foi unha gran mentira.
O meu
querido mes de maio, anda a facer das súas para que non o esqueza na vida!
Maio
trouxo moita actividade. Trouxo aprendizaxes e grandes alegrÃas. Veu cheo de
emocións e novas compañeiras. Trouxo a luz e todo sacou a relucir. Trouxo novas
causas polas que loitar. Tamén trouxo as primeiras pernas ó aire, e as bicis
como compañeiras inseparables por uns longos meses. Trouxo centos de ducias de
fotos, de conversas, de bágoas, de dores de cabeza, de sorrisos, de sonos
derroteiros e de afonÃas por falar e non calar. Trouxo moito, moito, moito...
Pero todo o demais, terei tempo a contalo con calma.
O que trouxo
hoxe o maio, foi o DÃa das Letras Galegas.
Neste
noso 17 de maio, sei de espertadores que estaban sincronizados, porque as gañas
de desfrutar do noso dÃa, fixéronnos erguer moi cedo.
Como a
todas, encántanme as amigas, as mañás e os ceos azuis de primavera. Lendo fai
anos a Manuel MarÃa recordei desfrutar de “Os soños na gaiola”. Púxome moi
leda, que lle adicasen este dÃa a un poeta que se facÃa querer cando escribÃa.
E botei unhas risas no Porto do Xufre, desas das que doe a barriga, gracias a
elas: a miña nai, a LuÃsa, a EstÃbaliz e a Yamil.
Alà a
Asociación Dorna, como vén sendo habitual no 17M, tiña todo preparado. Música,
baile e estrea de embarcacións tradicionais. É de agradecer todo o que
organizan para que desfrutemos quenes nos sintamos galeg@s, e quenes non.
As de
hoxe, non son as imaxes máis habituais. Non busquedes bailes ou dornas, porque
como vos dicÃa, este maio chegou forte, cambiándome a min e ó cristal polo que miro.
O son tradicionalmente feminino de Galicia.
O galego na gaita.
Paula e as fermosas imaxes que sempre me deixa.
Apertas fortes para Galicia.
A imaxe do futuro.
Entre barrigas.
A cor rosa pandeireteira, asà si.
A galeguiña pequerrecha, facéndose un lÃo.
Hai quen trae pans.
Ela trouxo a pandeireta debaixo do brazo.
Ela trouxo a pandeireta debaixo do brazo.
O son dun home de mar.
A risa asegurada.
Os ollos de mamá.
LuÃsa, Davila e a prensa do dÃa.
Gracias pola simbiosis, Yami! Xuño agarda por nós.
